DENDRACHATES

DENDRACHATES

nomen gemmae, ex achatis speciebus, arbusculâ (δένδρον enim Graecis arbor) insignis, ut vult. Plin. l. 37. c. 10. Imo non unâ, sed pluribus, adeo ut viridarii vel nemoris speciem praeferat, ut canit Orpheus versibus hisce:

Εἰ καὶ δενδροφόροιο φέροις τρύφος εν χερὶ πέτρης.

Μᾶλλον καὶ τέρποιτο θεῶν ῃόος αἰὲν ἐόντων.

Δένδρεα γὰρ μάλα πολλὰ κατόψεαι ὡς ενὶ κήπῳ

Α᾿νθεμόεντα κλάδοι???ιν ἐπαςςυτέροις κομόωντα.

Τοὔνεκα οἱ καὶ φῶτες Α᾿χάτῃ δενδρήεντι

Θῆκαν ἐπωνυμίην, ὅτι οἱ τὸ μεν ἔπλετ᾿ Α᾿χάτου,

Α῎λλο δ᾿ ἔχει λαςίης ῦλης δε'μας εἰςοράαςθαι.

Ubi δε δρίτης Α᾿χάτης et δενδρόφυτος πέτρη idem plane est cum Dendrachate Plinii, quamvis hic a dendrachate separet eos achates, qui nemorum instar in India reddunt. vide Salmas. ad Solin. p. 133. et 134.